مدیریت پرستاری

پرستاری حرفه ای است كه عمیقاً در باورها و ارزشهای فردی و اجتماعی ریشه دارد. پرستاران بزرگ ترین گروه ارائه دهنده خدمت در نظام سلامت بوده و تأثیر به سزایی بر كیفیت مراقبتهای سلامت دارند؛ در این میان، رعایت موازین اخلاقی، عامل مؤثری برای بهبود عملكرد پرستاران در ارائه مراقبت با كیفیت خواهد بود.

ماهیت پرستاری به گونه ای است كه باید به اخلاقیات مراقبتی بیش از ملاحظات درمانی توجه كرد. اخلاق پرستاری به عنوان یكی از زیر بنایی ترین موضوعات آموزش در حرفه پرستاری، پرستاران را موظف به رعایت اصولی می نماید تا مددجو با اطمینان و اعتماد بیش تری مراقبتهای پرستاری را دریافت كند.

 با توجه به این كه مراقبت معنوی جزئی از مراقبت كل نگر در پرستاری به شمار می رود، لذا تحت تأثیر اخلاق پرستاری قرار می گیرد و طبق كدهای اخلاقی، از پرستاران انتظار می رود مراقبت را براساس وضعیت و نیازهای جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی بیماران انجام دهند.

رعایت اخلاق پرستاری می تواند كیفیت عملكرد پرستاران را ارتقا دهد، عملكرد اخلاقی یكی از مؤلفه های اصلی ارائه مراقبت كل نگر، با كیفیت و شایسته به بیماران و مددجویان است و توجه به منفعت بیمار و عمل به اخلاقیات موجب واكنش های روان شناختی مثبت مثل احساس رضایت، افزایش انگیزه و حس شایستگی در پرستاران می شود.

مراقبت معنوی فرآیند فعال بین بیمار و پرستار است و زمانی آغاز می شود كه پرستار نیاز معنوی بیمار را تشخیص داده و مداخله  مناسبی را تأمین می كند.

توجه به انتخاب پرستارانی با روحیه مناسب برای ارائه مراقبت معنوی، ارائه برنامه های آموزشی در زمینه اخلاق پرستاری و كم كردن حجم كاری پرستاران ضروری می باشد.

به كارگیری اخلاق پرستاری، تصمیم گیری اخلاقی و آگاهی از نیازهای معنوی و تشویق برای استفاده از مداخلات معنوی توسط پرستاران به منظور اجرای مراقبت پرستاری جامع در حین درمان ضرورت دارد و بدین وسیله پرستاران می توانند در هر یك از مراحل بیماری درك بهتری از شرایط بیماران داشته باشند.

فائزه ترابی

دانشجوی كارشناسی ارشد پرستاری كودكان، دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی