مدیریت پرستاری

دیروز در دفتر بودم که خانم دکتر مداح وارد شدند. استادی که در آستانه هشتاد و اندی سال هنوز با کمری خمیده در پرستاری ایستاده و فعالتر از خیلی از ماها در جلسات شرکت می کند و نظر می دهد و برای دانشجویان دکترا تدریس می کند .

به واقع یکی از برکات پرستاری ما وجود ایشان و دیگر بزرگانی است که عمری را در پرستاری خدمت کرده اند. دیدن اشک (مادر پرستاری) برایم خیلی سخت بود مخصوصا وقتی فهمیدم در یکی از گروههای مجازی به ایشان لقب (خائن به پرستاری) داده اند و بقیه حمایت کرده اند و او فهمیده بود.

یک لحظه خودم را جای ایشان گذاشتم که سالها در پرستاری زحمت کشیده، خون دل خورده، پرستاری را به اینجا رسانده و اساتیدی تربیت کرده و حالا جوانی ایشان را خائن می نامد. واقعا گریه دارد نه برای مادر، که مادر همیشه مهربان است بلکه برای فرزندانی که چنین نا سپاس هستند و برای خودمان که مداح آینده ماست و فردا همین موضوع برای ماست. دیشب هم در یک گروهی دیدم جوانانی به یک استاد پرستاری چه لقبهایی دادند و چه لعن هایی فرستادند. استادی که مایه افتخار جامعه علمی پرستاری است . البته از این دست حرمت شکنی ها فراوان است.

برای نسل من و بزرگترهای من حرمت به استاد و پیشکسوت یک امر واجب بود حتی زمانی که در کسوت دانشجویی پیگیر تشکیل نظام پرستاری بودیم هیچگاه حرمت اساتید و بزرگانی که با تشکیل نظام به دلایلی مخالف بودند را نشکستیم و همین حرمت گذاشتن عامل برکت و موفقیت بود.

البته به گروهی از نسل جدید که به مادر پرستاری و استاد پرستاری و پیشکسوت پرستاری توهین می کنند نمی توان خیلی خرده گرفت آن قدر فضا را برایشان تیره و تار کرده اند، آن قدر آنها را از ( کمک پرستار) ترسانده اند ،آن قدر پرستار را (بیمارستانی ) نامیده اند، آن قدر مدیران پرستاری را (پلاستیکی )خوانده اند. آنقدر پرستار بالین را (بدبخت و بیچاره) نشان داده اند  که طفلکی ها باورشان شده توطئه ای در کار است. آنها که در کوران تاریخ نبوده اند تا ببینند پرستاری از چه گذرگاه های سختی عبور کرده و امروزه چه قدرتی دارد؟ آنها نمی دانند در ورای این دعواها مقاصد شخصی و سیاسی نهفته است و این گونه بر بزرگان خود می تازند و بر پرستاری چوب حراج می زنند.

روزی در سالیان نه چندان دور شخصی که امروز خود را منجی پرستاری می نامد و بقیه را خائن، به من گفت (می خواهم بین پرستار و پزشک جنگ تن به تن راه بیندازم) و امروز به او تبریک عرض می کنم . او اگر نتوانست با پزشکان بجنگد، اگر نتوانست حقوق پرستاران را از پزشکان استیفا کند، اگر نتوانست پزشکان را از رفتن به مجلس باز دارد، اگر نتوانست به وزیر غیر پزشک برسد ولی توانسته جنگ تن به تن در پرستاری راه بیندازد و او امروز مقدم همه این بی حرمتی هاست.

البته نباید نقش شورای عالی سازمان نظام پرستاری که نظاره گر خنثی این حرمت شکنی هاست را نادیده گرفت. شورایی که تک تک اعضای آن به طور قطع در تاریخ پرستاری از این نظر نمونه و پاسخگو خواهند بود.

احمد نجاتیان