مدیریت پرستاری

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس گفت: دفاع مقدس و جنگ تحمیلی زمانی شروع شد که پرستاری حرفه ای در کشور در اول راه خود بود، به شدت با کمبود پرستار دانشگاهی مواجه بودیم و دفاع مقدس همزمان با شکل گیری پرستاری آکادمیک تجارب بسیار ارزنده ای را برای مراقبت از مجروحان در کشور به ارمغان آورد.

به گزارش روابط عمومی معاونت پرستاری، حیدرعلی عابدی ضمن بزرگداشت هفته دفاع مقدس و خاطرات آن ایام افزود: در اوایل دفاع مقدس، پرستاری حرفه ای نیز در ایران در ابتدای راه خود بود به طوری که در ابتدای انقلاب اسلامی تعداد انگشتشماری پرستار دانشگاهی داشتیم و درصد بیشتر کادر پرستاری را بهیاران تشکیل می دادند.

وی اضافه کرد: با توجه به اینکه در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تازه دانشکده های مختلف پرستاری راه اندازی شده بود و شاهد توسعه این مراکز بودیم، در جبهه ها می دیدیم که بیشتر، دانشجویان پرستاری فعال هستند و از آنجایی که در کشور کمبود شدید پرستار دانشگاهی داشتیم، اغلب فارغ التحصیلان این رشته در بیمارستان ها مستقر بودند و مجبور بودند خدمات بیمارستانی را پوشش دهند و به صورت شبانه روزی و داوطلبانه خدمت می کردند.

استاد و عضو هیات علمی دانشکده پرستاری اصفهان افزود: در دوران دفاع مقدس کادر پرستاری در تمام ابعاد و به صورت عاشقانه فعال بودند. یکسری از پرستاران در بیمارستان های پشتیبانی که در شهرها بودند و به رزمندگان و مجروحان خدمات ارائه می کردند و یکسری هم در بیمارستان های خطوط مقدم که در شهرهایی مانند اهواز، کرمانشاه و ایلا م بود، فعال بودند، علاوه بر این بیمارستانها و اورژانس های خط مقدم را نیز داشتیم. این اورزانس ها معمولا در خط تدافعی بود و از آنجا عملیات ها برای پاتک به دشمن شروع می شد.

عابدی گفت: در اورژانس های خط مقدم نیز اقشار مختلف کادر پرستاری اعم از پرستار، بهیار و دانشجوی پرستاری حضور داشتند و به طور مستقیم به مجروحان خط مقدم رسیدگی می کردند. در تمام اورژانس های خط مقدم، اتاق جراحی نیز داشتیم که پزشکان جراح در آن حضور داشتند و یک تیم اعم از پزشک، پرستار، بهیار و دانشجوی پزشکی و پرستاری به معنای واقعی عاشقانه برای مجروحان جنگ کار می کردند.

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اضافه کرد: در آن زمان طرح های 6 ماهه ای نیز برای دانشجویان پرستاران در نظر گرفته شده بود که با گذراندن این دوره های شش ماهه برای امداد رسانی در جبهه ها و به مجروحان جنگی مهیا می شدند.

وی ادامه داد: به جز اورژانس های خط مقدم یکسری هم خطوط امدادی در جبهه ها فعال بودند که در این مجموعه ها نیز پزشکان و کادر پرستاری با آمبولانس ها به خط مقدم می رفتند و مجروحان را به اورژانس های خط مقدم منتقل می کردند. به عبارتی کادر پرستاری در گوشه گوشه جبهه ها از خط مقدم تا صف پشتیبانی به صورت فعال حضور داشتند و به صورت شبانه روزی سعی می کردند به صورت عاشقانه و خالصانه به مجروحان جنگ خدمت کنند.

عابدی گفت: پرستاری ایران در این دوران تجارب ارزنده ای کسب کرد که پس از جنگ سعی شده است این تجارب جمع آوری شود و به صورت تجارب خدمات پرستاری در خطوط مقدم ارائه شود . این خدمات به صورت خدمات به مجروحان شیمیایی و جراحات مجروحان جنگی دسته بندی شده است. در واقع هم تجارب حائز اهمیتی در بحث مراقبت و درمان مجروحان شیمیایی در دوران جنگ کسب شد و هم پس از جنگ نیز برای نگهداری و مراقبت از جانبازان شیمیایی اقدامات بسیار شایسته ای صورت گرفته است.

استاد پیشکسوت پرستاری گفت: دوران دفاع مقدس، دورانی بود که از ریا و تزویر خبری نبود و بیشتر عشق، ایثار و فداکاری بود و همه در هر شغل و منصبی به یک هدف فکر می کردیم و آن هم سربلندی انقلاب و جمهوری اسلامی بود.

وی افزود: خاطرم هست که پرستاران بسیاری در همه مواقع و در حساس ترین زمان ها و ایام در خدمت جبهه و دفاع مقدس بودند، هرگز جبهه و پشت جبهه را خالی نکردند و برخی پرستاران و کادر پرستاری گاهی مدت های طولانی به طور مداوم در جبهه حضور داشتند.

عابدی گفت: پرستاری شغل بسیار عزتمندی است و کسانی که وارد این حرفه می شوند علاوه بر اینکه به گونه ای به طور فطری انسانهای نوعدوستی هستند، مشمول لطف خداوند نیز شده اند زیرا پرستاری، حرفه ای است که لحظه لحظه آن عبادت است.